Koncept to niezwykłe ujęcie treści dzieła, zaskakujący, odkrywczy i niebanalny pomysł jego autora. Często koncept zostaje wpisany w oryginalną puentę utworu, przede wszystkim wiersza. Z reguły koncepty służą przede wszystkim ukazaniu sprzeczności, paradoksów świata, są ważnym elementem wyszukanej pod względem formalnym poezji, np. barokowej, z kręgu tzw. konceptyzmu.

Konceptyzm był kierunkiem w poezji barokowej, jednym z głównych jej nurtów, ukształtowanym w literaturze włoskiej – za jego twórcę uznaje się poetę G. Marina, stąd konceptyzm bywa też nazywany marinizmem – i hiszpańskiej. W Polsce jego wybitnym przedstawicielem był właśnie Jan Andrzej Morsztyn. Podstawę budowy wiersza stanowi w tym kierunku możliwie zaskakujący i subtelny koncept. Powstały w ten sposób utwór odznacza się zamierzoną sztucznością, kontrastuje z naturalnym tokiem mowy, zadziwia czytelników niezwykłością formalną, niekiedy i tematyczną.