Nazwisko: Rousseau
Imię/Imiona: Jean, Jacques
Znany też jako:
Urodzony: 28 czerwiec 1712 (Genewa, Szwajcaria)
Zmarł: 2 lipiec 1778 (Ermenoville, Francja)
Kategoria: Literatura.

Rousseau Jan Jakub (Jan Jacques) – ur. 28.VI.1712 w Genewie, zmarł 2.VII.1778 w Ermenoville, francuski pisarz i filozof oświeceniowy. W młodości opuścił swe rodzinne miasto i wiele wędrował po Piemoncie i Sabaudii. W 1744 przyjeżdża do Paryża i podejmuje współpracę z Wielką Encyklopedią Francuską w zakresie muzyki. Rozgłos zdobył rozprawą napisaną na konkurs Akademii w Dijon na temat pożytku nauki i sztuk oraz pochodzenia nierówności między ludami. Sformułował tu główne tezy swej filozofii, które potem rozwijał w głównych dziełach: Rozprawa o naukach i sztukach (1750), List do d’Alamberta o widowiskach (1758), Nowa Heloiza (1761), Umowa społeczna (1762), Emil (1762), Uwagi o rządzie polskim (1772) oraz ogłoszonych pośmiertnie słynnych Wyznaniach i dumaniach samotnego wędrowca. Filozofia Rousseau opiera się na założeniu, że człowiek z natury jest dobry, tylko cywilizacja oparta na własności go znieprawiła, a więc własność jest złem. Jednak cywilizacja także uszlachetnia człowieka, powinien on jednak odnaleźć w sobie człowieka naturalnego, nie odrzucając tego wszystkiego, co uszlachetnia człowieka społecznego. Idee te miały znaczny wpływ w okresie rewolucji francuskiej. W 1762 dzieło Emil zostało potępione i spalone, a Rousseau w obawie przed represjami musiał opuścić Francję udając się do Anglii i Szwajcarii.