Nazwisko: Witkiewicz
Imię/Imiona: Stanisław, Ignacy
Znany też jako: Witkacy
Urodzony: 24 luty 1885 (Warszawa, Polska)
Zmarł: 18 wrzesień 1939 (Jeziory na Polesiu, Polska).

Stanisław Ignacy Witkiewicz – urodził się 24 II 1885 r. w Warszawie. Był synem znanego malarza, krytyka i publicysty Stanisława Witkiewicza i Marii z Pietrzkiewiczów. Rodzina z kilkuletnim Stanisławem przeniosła się do Zakopanego. Tu odbył się drugi chrzest chłopca. Rodzicami chrzestnymi byli: aktorka Helena Modrzejewska i znany tatrzański przewodnik i gawędziarz, Sabała Krzeptowski. Witkacy dorastał w atmosferze sprzyjającej rozwojowi intelektualnemu. Zgodnie z życzeniem ojca uczył się w domu pod kierunkiem najlepszych nauczycieli. Maturę zdał w 1903 r. w Gimnazjum Lubowskim. Do 1913 r. wiódł życie młodego artysty. Przyjaźnił się z Tadeuszem Micińskim, Karolem Szymanowskim, Leonem Chwistkiem. Wiele podróżował. Niestety jego narzeczeństwo z Jadwigą Janczewską zakończyło się jej samobójstwem. Pisarz obciążał siebie śmiercią narzeczonej. Aby pomóc Witkacemu, przyjaciel, Bronisław Malinowski, zaproponował mu udział w wyprawie badawczej do Oceanii. Pisarz powrócił do Polski w 1918 r. Jako artysta poświęcił się głównie malarstwu i dramatopisarstwu. W 1923 r. ożenił się z Jadwigą z Unvugów, małżeństwo nie było szczęśliwe.

Wybuch II wojny światowej zastał pisarza w Warszawie. Ruszył na Wschód i dotarł do wsi Jeziory. Tu 18 IX 1939 r. popełnił samobójstwo, w przekonaniu, że nastąpił przepowiadany przez niego kres cywilizacji.

Najbardziej znane utwory Witkacego to: powieści – Pożegnanie jesieni (1927), Nienasycenie (1930), dramaty – Szewcy (1934), W małym dworku (1923), Matka (wyst. 1964).