Nazwisko: Staszic
Imię/Imiona: Stanisław
Znany też jako:
Urodzony: 6 grudzień 1755 (Piła, Polska)
Zmarł: 20 styczeń 1826 (Warszawa, Polska)
Kategoria: Literatura.

Stanisław Staszic – urodził się w 1755 r. w Pile, zmarł 20 I 1826 r. w Warszawie. Był on jednym z najwybitniejszych umysłów polskich przełomu XVIII i XIX w. Pochodził z rodziny mieszczańskiej. Był synem burmistrza Piły. Kształcił się w seminarium duchownym w Poznaniu, gdzie na przełomie 1778 i 1779 r. przyjął święcenia kapłańskie. Studiował później we Francji nauki przyrodnicze. W 1781 r. powrócił do kraju. W 1782 r. uzyskał doktorat obojga praw i objął na Akademii Zamojskiej katedrę języka francuskiego. W początkach Sejmu Czteroletniego osiadł w Warszawie, gdzie pozostał do końca życia. Odbywał jednak w swoim życiu liczne podróże naukowe po kraju i za granicą. Jest on uważany za ojca geologii polskiej. Miał duży wkład w rozwój górnictwa i hutnictwa na ziemiach polskich. W latach 1808-1826 był prezesem Towarzystwa Przyjaciół Nauk, równocześnie (w latach 1807-1812) był członkiem Izby Edukacyjnej. Był współorganizatorem uniwersytetu w Warszawie i Szkoły Akademiczno-Górniczej w Kielcach.

W pierwszym okresie swej twórczości literackiej występował jako pisarz i publicysta. Walczył o postęp społeczny i utrzymanie niezawisłości narodowej. Wydał podówczas dzieła: Uwagi nad życiem Jana Zamoyskiego (1787) i Przestrogi dla Polski (1790). Później napisał jeszcze: Myśli o równowadze politycznej w Europie, poemat Ród ludzki oraz dzieło naukowe O ziemorództwie Karpatów i innych gór i równin Polski. Był obrońcą praw chłopów i mieszczan przed naciskiem feudalnym. W walce o postęp szczególną rolę przypisywał nauce i kładł duży nacisk na praktyczne wykorzystywanie jej osiągnięć.