Nazwisko: Wałęsa
Imię/Imiona: Lech
Znany też jako:
Urodzony: 29 wrzesień 1943 (wieś Popowo, gmina Lipno, Polska)
W skrócie: prezydent RP, laureat nagrody Nobla, przyczynił się do powstania wolnej Polski.

Lech Wałęsa – ur. 29 września 1943 roku w Popowie, Ziemi Dobrzyńskiej w rodzinie drobnego rolnika, żona Danuta, syn Jarosław.

Przez siedem lat chodził do szkoły w Chalinie, a potem do klasy mechanizacji rolnictwa Zasadniczej Szkoły Zawodowej w Lipnie, w której ukończył naukę po trzech latach i podjął pracę elektryka w Państwowym Ośrodku Maszynowym w Łochocinie. Po niespełna dwóch latach powołany do wojska odbywa zasadniczą służbę w Koszalinie, a po przeszkoleniu zostaje wysłany do szkoły podoficerskiej w Świeciu, skąd wraca do macierzystej jednostki. Wojsko opuszcza w stopniu kaprala. Wraca do pracy w POM-ie. 30 maja 1967 roku rozpoczyna pracę jako elektryk okrętowy w Stoczni Gdańskiej. Zawiera związek małżeński. Po grudniu 1970 roku, kiedy dał się poznać jako początkujący działacz, zostaje inspektorem bhp z ramienia związków zawodowych na swoim wydziale. W kwietniu 1976 roku, za źle widziane przez ówczesne władze wystąpienie zostaje zwolniony z pracy. Rozpoczyna aktywną działalność opozycyjną. Często zmienia pracę, zyskując rosnącą popularność, jako działacz społeczny.

W 1980 roku jest przywódcą strajku w Stoczni Gdańskiej. 31 sierpnia podpisuje porozumienie MKS z Komisją Rządową. W latach 1980-1981 przez 16 miesięcy stoi na czele Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Próbuje podtrzymywać stałe rozmowy z rządem dla rozładowania narastającego społecznego napięcia. 13 grudnia 1981 roku izolowany w willach rządowych po ogłoszeniu stanu wojennego. 26 stycznia 1982 roku wręczono mu decyzję o internowaniu z datą 13 grudnia 1981 roku. Przebywa w odosobnieniu w ośrodku rządowym w Arłamowie. 15 listopada wraca do Gdańska, a 22-go spotyka się z kardynałem Glempem. W Gdańsku odwiedzają go przedstawiciele zachodnich państw. W 1983 roku otrzymuje pokojową Nagrodę Nobla. Z Gdańska wychodzi w 1988 roku koncepcja Okrągłego Stołu. 9 grudnia 1990 roku zostaje wybrany w powszechnych wyborach prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej, 23 grudnia obejmuje najwyższy urząd w państwie. Po zakończeniu pięcioletniej kadencji przegrywa w drugich powszechnych wyborach na prezydenta z Aleksandrem Kwaśniewskim.

W 1995 roku założył pozarządową organizację Fundacja „Instytut Lecha Wałęsy”. W latach 1996-97 próbował organizować własną partię polityczną, jednak ostatecznie poparł kampanię wyborczą AWS, która skończyła się w 1997 roku wygraną tego ugrupowania w wyborach parlamentarnych. Jego zasługa w tym sukcesie jest jednak minimalna, a sam Wałęsa po roku odwrócił się od AWS i zaczął ją krytykować. W roku 2000 ponownie przegrał wybory prezydenckie, otrzymując tym razem zupełnie śladowe poparcie (1,01%), po którym ogłosił ostateczne odejście na polityczną emeryturę.

Podczas uroczystego otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 2002 roku reprezentował Europę, niosąc flagę olimpijską u boku sławnych przedstawicieli pozostałych kontynentów. W 2004 roku otrzymał Dyplom Specjalny MSZ za wybitne zasługi dla promocji Polski w świecie. Pod koniec 2004 poparł publicznie Pomarańczową Rewolucję na Ukrainie – jego widok na wiecu na kijowskim Majdanie wywołał euforię tłumów. Próbował mediować pomiędzy skłóconymi stronami – obozem Wiktora Juszczenki i Wiktora Janukowycza, lecz obóz Janukowycza odrzucił jego próby mediacji na samym starcie.

W lutym 2005 roku napisał list otwarty na temat kontrowersyjnej rozgłośni katolickiej Radia Maryja – oskarżył ją mocnymi słowami o spiskowe teorie na temat III RP, antysemityzm i ksenofobię. Bodźcem do tego działania stało się oskarżenie Wałęsy na antenie Radia Maryja o współpracę ze Służbą Bezpieczeństwa pod pseudonimem „Bolek”. Spotkał go za to agresywny atak ze strony środowisk prawicy. Wałęsa publicznie ogłosił poparcie dla powstającej Partii Demokratycznej i niemal równolegle poparł kandydaturę Donalda Tuska z Platformy Obywatelskiej na prezydenta RP. 26 sierpnia 2005 roku wziął udział w koncercie Jeana Michela Jarrea pt. „Przestrzeń Wolności” w ramach obchodów 25 rocznicy strajków sierpniowych i powstania „Solidarności” na terenie Stoczni Gdańskiej. Lech Wałęsa ze sceny powiedział: Chcę wierzyć, że ten płomień wolności, rozpalony wtedy, i dzisiaj pokazany przez naszego francuskiego przyjaciela rozjaśni serca i że tak jak 25 lat temu runą mury, mury, które oddzielają nas od siebie, mury obojętności, niesprawiedliwości, nieżyczliwości i niezrozumienia. Niech Europa uczy się od Gdańska jak budować Solidarność, a wszystkie mury runą.

16 listopada 2005 roku uzyskał decyzją Instytutu Pamięci Narodowej status pokrzywdzonego przez służby bezpieczeństwa PRL i zapowiedział walkę na drodze sądowej z osobami oskarżającymi go o działalność agenturalną. 22 sierpnia 2006 Lech Wałęsa wystąpił z Solidarności, gdyż uznał że związek za bardzo zaangażował się w poparcie PiS i braci Kaczyńskich.

Podczas 26-tych obchodów rocznicy Sierpnia 80, razem z Donaldem Tuskiem i pozostałymi liderami Platformy Obywatelskiej, złożył w południe wieńce i kwiaty przy pomniku Poległych Stoczniowców w Gdańsku. Zrobił to w innym terminie niż prezydent Lech Kaczyński z którym nie miał zbyt dobrych stosunków.