Kazimierz Fabrycy

Kazimierz Fabrycy urodził się 3 marca 1888 roku w Odessie. Po przeprowadzce do Królestwa Polskiego aktywnie działać począł w powszechnie powstających na początku XX stulecia polskich ruchach narodowo-wyzwoleńczych. Był współorganizatorem Związku Walki Czynnej oraz Związku Strzeleckiego, dość blisko współpracował z Józefem Piłsudskim. Po wybuchu I wojny światowej ówczesny podporucznik Fabrycy znalazł się w Legionach Polskich, w których to służył do roku 1917, walcząc dzielnie i często awansując. Później przebywał w obozie w Beniaminowie, dokąd został przez Niemców internowany po tzw. kryzysie przysięgowym. Wyszedłszy z obozu otrzymał promocję do rangi podpułkownika.

Po odzyskaniu niepodległości pozostał w odrodzonym Wojsku Polskim. Już w 1919 roku awansowano go do stopnia pułkownika. Podczas wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku Kazimierz Fabrycy dowodził 34 pułkiem piechoty. Cztery lata później promowany został do stopnia generała brygady. Po przewrocie majowym objął funkcję wiceministra do spraw wojskowych w nowo powołanym rządzie. Urząd ten piastował do 1934 roku, kiedy to wysłany został do Lwowa w roli tamtejszego inspektora armii. W tym czasie otrzymał swój ostatni już awans ? do stopnia generała dywizji (1931).

Podczas całego okresu międzywojennego stał na czele następujących zgrupowań: 31BP, 20BPP, 12BP oraz 30DP. 15 marca 1939 roku Fabrycego mianowano dowódcą odcinka słowackiego. 11 lipca tegoż roku miał miejsce jego nieoczekiwany awans na dowódcę tworzonej w celu obrony przed Niemcami armii „Karpaty”. Po rozpoczęciu kampanii wrześniowej bił się dzielnie na jej czele, jednak 12 września opuścił swe walczące wciąż na linii Sanu wojska i przeniósł się wraz ze sztabem do Lwowa, gdzie mianowany został dowódcą obrony Przedmościa Rumuńskiego. Po przekroczeniu polsko-radzieckiej granicy przez Armię Czerwoną ewakuował się 18 IX wraz z rządem do Rumunii.

Resztę wojny Kazimierz Fabrycy spędził na Bliskim Wschodzie. Przebywał tam w Ośrodku Zapasowym Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Później stacjonował w Palestynie.

Po wojnie resztę życia spędził w Wielkiej Brytanii, gdzie zmarł 18 VII 1958 roku w Londynie, przeżywszy 70 lat.

Generał Kazimierz Fabrycy miał wielkie zdolności organizacyjne. Charakteryzowała go ponadto duża lotność oraz wybitna umiejętność projektowania operacji. Otrzymał za swego życia ordery Virtuti Militari V klasy, Polonia Restituta II klasy, Krzyż Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi oraz sześciokrotnie Krzyż Waleczny. Ponadto, zasłużył się na order Francuskiej Legii Honorowej II i III klasy.