Nazwisko: Balzac
Imię/Imiona: Honoriusz
Znany też jako: Honoré de Balzac, Balzak
Urodzony: 20 maj 1799 (Tours, Francja)
Zmarł: 18 sierpień 1850 (Paryż, Francja).

Honoriusz Balzak – urodził się 20 V 1799 r. w Tours. Mimo szlacheckiego nazwiska nie był szlachcicem. Jego ojciec, dyrektor szpitala administracyjnego i zastępca burmistrza w Tours, był synem chłopa o nazwisku Balssa. Ojciec zmienił je na Balzac, a przy uroczystych okazjach podpisywał się de Balzac.

Po ukończeniu szkoły na prowincji pisarz uczył się w szkole w Paryżu, a następnie studiował prawo odbywając jednocześnie praktykę u adwokata i rejenta. Już po uzyskaniu dyplomu postanowił poświęcić się literaturze. Decyzja ta była zaskoczeniem dla jego rodziny i znajomych. Od tej pory Balzak borykał się z ciągłymi problemami finansowymi. Jego powieści nie cieszyły się powodzeniem, a interesy (próbował zrobić majątek na wydawaniu klasyków francuskich, założył drukarnię i odlewnię czcionek) skończyły się katastrofą finansową. Rozgłos przyniosła Balzakowi dopiero powieść Szuanie wydana w 1829 r.

W 1831 r. ukazała się powieść pt. Jaszczur gorąco przyjęta przez krytykę. Balzak był coraz bardziej znany, bywał przyjmowany na salonach, a mimo to miał ciągle kłopoty finansowe. Dużo pisał, a w przerwach prowadził obserwacje paryskich ulic, zaułków, restauracji i obmyślał przyszłe powieści. Często można go było spotkać podczas takiej wędrówki: „zniszczone ubranie,…, trzewiki nie wyczyszczone, spodnie całe w błocie, kapelusz pognieciony i wyleniały” opisuje jego wygląd jeden z ówczesnych pamiętnikarzy.

Balzak prowadził także bogatą korespondencję. Obliczono, że miał dwanaście tysięcy nieznajomych korespondentek. Pisały do niego zwłaszcza kobiety, zagorzałe czytelniczki jego powieści. Wśród autorek listów znalazła się także Polka, Ewelina Hańska – wielka miłość Balzaka, z którą po 18 latach znajomości się ożenił. Ślub odbył się 14 III 1850 r. w Berdyczowie. Podróż bardzo negatywnie wpłynęła na zdrowie pisarza, pogłębiła się choroba serca (Balzak był przy tym wielkim entuzjastą kawy, którą pił w nieograniczonych ilościach). Wzruszenia związane ze ślubem, długa podróż z Polski do Paryża wyczerpały go. Już w kwietniu ciężko zachorował i po kilku miesiącach zmarł. Pogrzeb miał bardziej niż skromny.

Dziełem życia Balzaka jest cykl 97 utworów pt. Komedia ludzka, w którym pisarz zawarł swoje wnikliwe obserwacje społeczeństwa i obyczajowości Francji czasów jemu współczesnych. Pasjonował się kodeksem prawnym i postaciami urzędników sądowych, którzy często są bohaterami jego powieści, podobnie jak sylwetki skąpców, których dokładne studia zawarł w wielu utworach. Balzak jest uważany za najwybitniejszego przedstawiciela europejskiego realizmu. W. Hugo powiedział o jego twórczości: „… wielka księga…, gdzie widzimy całą współczesną cywilizację”. Wybitnym tłumaczem dzieł Balzaka na język polski był T. Boy-Żeleński.